Wszelkie publikacje i wystąpienia publiczne dotyczące Zakonu Rycerskiego Świętego Grobu Bożego w Jerozolimie, winny posiadać imprimatur Rady Polskiego Zwierzchnictwa OESSH. Wymóg uzyskania nihil obstat jest gwarancją kształtowania prawdziwego, a także spójnego wizerunku Zgromadzenia, należącego do struktur Kościoła katolickiego i naznaczonego Jego najwyższym autorytetem. Dbałość w tym względzie jest obowiązkiem wszystkich członków Zakonu, umocowanym podjętymi zobowiązaniami.
A P E L
Czcigodne Damy i Dostojni Kawalerowie OESSH!
W odpowiedzi na apel J. Em. Kardynała Wielkiego Mistrza Fernando Filoniego, skierowany do członków Zakonu w związku z pandemią, zwróciłem się do Was 12 maja 2020 r. z prośbą o przekazanie dodatkowych ofiar na rzecz Kościoła w Ziemi Świętej.
Dzięki waszej szczodrobliwości, nasz DAR MIŁOSIERDZIA jeszcze w maju br., trafił poprzez Wielkie Magisterium do Patriarchatu Łacińskiego w Jerozolimie.
Administrator Apostolski Patriarchatu Łacińskiego Jerozolimy dziękując Polskiemu Zwierzchnictwu za dotychczasową pomoc wyraził nadzieję, że w tej nadzwyczajnej sytuacji wynikającej z pandemii nie pozostawimy ich w osamotnieniu. Czytaj dalej >>>
Krzeszowskie spotkanie Dam i Kawalerów Zakonu Rycerskiego Świętego Grobu Bożego w Jerozolimie
W 2033 roku chrześcijanie na całym świecie będą obchodzić jubileusz dwóch tysięcy lat od Zmartwychwstania Chrystusa. Z tej okazji w Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej w Krzeszowie, w diecezji legnickiej, 22 lipca 2020 r. miało miejsce Spotkanie Rycerzy i Dam Zakonu celem należytego przygotowania się do tego jubileuszu.
Czcigodne Damy, Dostojni Kawalerowie
Kustosz Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej w Krzeszowie ( Diecezja Legnicka) zaprasza w środę 22 lipca 2020 r. ( Święto św. Marii Magdaleny) na tradycyjne spotkanie Dam i Kawalerów Zakonu Rycerskiego Świętego Grobu Bożego w Jerozolimie.
Plan spotkania:
● godz. 17.30 - Godzinki o Grobie Chrystusowym
● godz. 18.00 - Msza Święta w Kaplicy św. Marii Magdaleny z Bożym Grobem
● godz. 19.00 - agapa w Obsłudze Pielgrzyma
Pamiętajmy, że Rycerze i Damy Świętego Grobu Bożego w Jerozolimie zawsze biorą początek w tym Miejscu; stamtąd pochodzi zaangażowanie w życie, duchowość, życie społeczne i uczestnictwo w potrzebach Ziemi Świętej. I to zawsze będzie naszym punktem wyjścia i punktem odniesienia. Pusty Grób Chrystusa: Maria Magdalena, Piotr, Jan, Joanna, Maryja, matka Jakuba i inni "zobaczyli i uwierzyli". A my jesteśmy spadkobiercami tych świadków.
Proszę o powiadomienie innych Dam i Kawalerów, a w przypadku chęci udziału w spotkaniu o potwierdzenie (e-mailem: biuro@opactwo.eu).
ks. Marian Kopko ESSH
proboszcz i kustosz z Krzeszowa
Zmarł Jerzy Bogdan Kutkowski ESSH
Z wielkim smutkiem i głębokim żalem zawiadamiamy, że 18 czerwca 2020 r., w wieku 70 lat, zmarł nasz Czcigodny Konfrater śp. Jerzy Bogdan Kutkowski, Kawaler Zakonu Rycerskiego Świętego Grobu Bożego w Jerozolimie.
Podczas inwestytury, która odbyła się 18 września 2004 r., w katedrze pw. Opieki Najświętszej Maryi Panny w Radomiu, śp. Jerzy Kutkowski został przyjęty do Zakonu Rycerskiego Świętego Grobu Bożego w Jerozolimie. Był mężem Barbary Kutkowskiej DSSH.
Pogrzeb śp. Jerzego Kutkowskiego odbędzie się w czwartek 25 czerwca 2020 r.; o godz. 12.00 zostanie odprawiona Msza św. pogrzebowa w bazylice katedralnej pw. Opieki Najświętszej Maryi Panny w Radomiu, po której nastąpi złożenie do grobu na Cmentarzu Lotników przy ul. Limanowskiego w Radomiu.
*
Wieczne odpoczywanie racz Mu dać Panie,
a światłość wiekuista niechaj Mu świeci.
Niech odpoczywa w pokoju wiecznym. Amen.
Osobę śp. naszego Konfratra Jerzego powierzajmy Bogu za przyczyną NMP Królowej Palestyny – Patronki naszego Zakonu, ufając, że Dawca Życia przyjął go do swego Królestwa.
*
Śp. Jerzy Kutkowski urodził się 19 maja 1950 r. w Radomiu. Był radomskim działaczem społecznym, nauczycielem dyplomowanym, współorganizatorem Liceum Sztuk Plastycznych w Radomiu, plastykiem, malarzem i fotografikiem, współzałożycielem Klubu Inteligencji Katolickiej im. Stefana Kardynała Wyszyńskiego w Radomiu, działaczem opozycji antykomunistycznej, członkiem Komisji ds. Kultury, Mediów i Nowej Ewangelizacji II Synodu Diecezji Radomskiej, od 2002 r. – prezesem Stowarzyszenia Rodzin Katolickich Diecezji Radomskiej; autorem wielu wystaw, tekstów książek i albumów.
Był projektantem i wykonawcą Grobu Bożego na Triduum Paschalne w kościołach radomskich (m.in. przez 26 lat w kościele Św. Rodziny). Realizował również dekoracje na wiele uroczystości kościelnych, m.in. na koronację obrazu Matki Boskiej w sanktuarium w Wysokim Kole, na peregrynację obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej, po uwolnieniu z Jasnej Góry, w kościele ONMP w Radomiu. Podczas wizyty Jana Pawła II w Radomiu przygotował dekoracje w miejscowym Wyższym Seminarium Duchownym. W latach 1969–1989 brał udział w konwersatoriach i letnich obozach Duszpasterstwa Akademickiego i Duszpasterstwa Absolwentów przy kościele mariackim w Radomiu. Od 1981 r. był przez kilka lat współorganizatorem Tygodni Kultury Chrześcijańskiej w Radomiu.
Wielokrotnie nagradzany za pracę pedagogiczną i artystyczną, m.in. Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem Komisji Edukacji Narodowej, odznaką Zasłużony Działacz Kultury, odznaką Przyjaciel Dziecka, Medalem „Pro Mazovia”.
Zmarł ks. prałat dr Ryszard Mroziuk ESSH
Z wielkim smutkiem i głębokim żalem zawiadamiamy, że nad ranem 10 czerwca 2020 r., w wieku 75 lat i w 50. roku kapłaństwa, zmarł nasz Czcigodny i Drogi Konfrater śp. ks. prałat dr Ryszard Mroziuk, Kawaler Zakonu Rycerskiego Świętego Grobu Bożego w Jerozolimie.
Podczas inwestytury, która odbyła się 25 kwietnia 2009 r., w bazylice katedralnej pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Mikołaja w Łowiczu, pod przewodnictwem Wielkiego Przeora Zwierzchnictwa w Polsce OESSH, kard. Józef Glempa EMCSSH i przy udziale bp. prof. dr. hab. Andrzeja Dziuby C*SSH, biskupa łowickiego, śp. ks. prał. Ryszard Mroziuk został przyjęty do Zakonu Rycerskiego Świętego Grobu Bożego w Jerozolimie.
Pogrzeb śp. ks. prał. Ryszarda Mroziuka odbędzie się 18 czerwca 2020 r. (w czwartek), o godz.11.00, w kościele pw. św. Anny – w parafii personalnej Polskiej Misji Katolickiej w Dortmundzie (w archidiecezji Paderborn), a złożenie do grobu nastąpi o godz. 13.00, na Cmentarzu Północnym (Nordfriedhof) w Dortmundzie (w dzielnicy Eving).
W środę, 17 czerwca 2020 r., o godz. 18.30 w archikatedrze pw. św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu zostanie odprawiona Msza św. żałobna w intencji naszego zmarłego Konfratra.
Śp. ks. prał. dr Ryszard Mroziuk był prezbiterem inkardynowanym do archidiecezji wrocławskiej, emerytowanym proboszczem parafii personalnej Polskiej Misji Katolickiej w Dortmundzie, w archidiecezji Paderborn (Republika Federalna Niemiec), rezydentem w tejże parafii; Prałatem Honorowym Jego Świątobliwości (od 1995 r.) i kanonikiem archidiecezji wrocławskiej (od 1992 r.).
Urodził się 2 czerwca 1945 roku w Tarnowie podczas wypędzenia jego rodziców z rodzinnych stron Lwowa. Wkrótce po urodzeniu Ryszarda rodzice przenieśli się na Dolny Śląsk i osiedlili w Oleśnicy. Tam ukończył szkołę podstawową, a po maturze wstąpił do Metropolitalnego Seminarium Duchownego we Wrocławiu, po którego ukończeniu, 30 maja 1970 r. z rąk abpa Bolesława Kominka, późniejszego kardynała, przyjął święcenia kapłańskie.
Pracował jako wikariusz w Strzelinie, następnie we wrocławskich parafiach pw. św. Jerzego, pw. św. Wawrzyńca i Świętej Rodziny. W latach 1983-1987 pełnił funkcję proboszcza parafii pw. Oczyszczenia Najświętszej Maryi Panny w Bukowiu k. Oleśnicy.
W 1987 r. został skierowany przez ks. kard. Henryka Gulbinowicza do pracy polonijnej w parafii personalnej Polskiej Misji Katolickiej w Dortmundzie, w której od początku do 2015 r. pełnił funkcję proboszcza. Pełnił funkcję dziekana dekanatu środkowego Polska Misja Katolicka w Niemczech.
Kontynuował studia teologiczne na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu, uzyskując w 1992 r. licencjat kościelny, a w 1997 r. doktorat z teologii. Jego dysertacja doktorska była osobistym wkładem w przygotowanie 46. Międzynarodowego Kongresu Eucharystycznego we Wrocławiu. Przez wiele lat dbał o materialne wsparcie dla Seminarium Duchownego we Wrocławiu oraz w partnerstwo między tym miastem a Dortmundem. W lipcu 2015 r. przeszedł na zasłużoną emeryturę, pozostając rezydentem w parafii personalnej Polskiej Misji Katolickiej w Dortmundzie, w której duszpasterstwie nadal pomagał, choć jego stan zdrowia ustawicznie się pogarszał, ale mimo to nigdy nie narzekał na to publicznie.
Główną troską śp. ks. prał. Ryszarda Mroziuka była troska o duszpasterstwo polonijne, dzięki Jego staraniu duszpasterstwo polskie w Dortmundzie zostało przeniesione z dzielnicy Eving do kościoła pw. św. Anny, gdzie trwa do dzisiaj, jako parafia personalna Polskiej Misji Katolickiej w Niemczech, zyskując także potrzebne budynki do realizacji licznych aktywności duszpasterskich, jak szkoła, biblioteka, chór i wielu grup parafialnych. Nigdy nie szczędził swego osobistego zaangażowania i materialnego wsparcia zarówno Polakom przyjeżdzającym do Niemiec jak i przez 25 lat pomagał Kościołowi na Wschodzie. Przez wiele lat opiekował się ks. Wacławem Tokarkiem (1914-1990), byłym więźniem Dachau, jak swoim ojcem. Był głębokim patriotą, dbającym o nauczanie języka polskiego, zespół dziecięcy; od 2004 r. przez kilkanaście lat pełnił funkcję przewodniczącego stowarzyszenia „Chrześcijańskie Centrum Krzewienia Kultury, Tradycji i Języka Polskiego w Niemczech”. Współorganizował szkolenia dla nauczycieli, wyjazdy, budował personalne relacje między pedagogami a rodzicami, młodzieżą i dziećmi. Był zawsze otwarty, życzliwy, uśmiechnięty, nigdy nie narzekający, cieszący się uznaniem u wiernych i duchowieństwa i bardzo gościnny. Za zasługi w działalności na rzecz środowisk polonijnych i polsko-niemieckiego pojednania, ostanowieniem Prezydenta RP z dnia 26 lutego 2013 r., został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej.
31 maja 2020 r. w kościele pw. św. Anny, w parafii personalnej Polskiej Misji Katolickiej w Dortmundzie, śp. ks. dr Ryszard Mroziuk świętował złoty jubileusz kapłaństwa, a 2 czerwca 2020 r. – 75. rocznicę swoich urodzin. 9 czerwca 2020 r. zasłabł i został zabrany do szpitala w Dortmundzie, gdzie zmarł nazajutrz, 10 czerwca, we wczesnych godzinach rannych.
*
Osobę śp. naszego Konfratra ks. Ryszarda powierzamy Bogu za przyczyną NMP Królowej Palestyny – Patronki naszego Zakonu, ufając, że Dawca Życia przyjął go do swego Królestwa.
*
Wieczne odpoczywanie racz Mu dać Panie,
a światłość wiekuista niechaj Mu świeci.
Niech odpoczywa w pokoju wiecznym. Amen.
Zmarł ks. infułat Czesław Wala ESSH
Z wielkim smutkiem i głębokim żalem zawiadamiamy, że 31 maja 2020 r., w uroczystość Zesłania Ducha Świętego, w wieku 84 lat i w 56. roku kapłaństwa, zmarł nasz Czcigodny Konfrater śp. ks. infułat kan. Czesław Wala, Kawaler Zakonu Rycerskiego Świętego Grobu Bożego w Jerozolimie.
Prezbiter diecezji radomskiej, emerytowany proboszcz parafii pw. św. Maksymiliana Kolbe w Kałkowie-Godowie k. Starachowic oraz twórca i budowniczy w tej parafii Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej Królowej Polski - Pani Ziemi Świętokrzyskiej oraz jego kustosz w l. 2004-2012. Od 2008 r. Protonotariusz Apostolski "supra numerum" (infułat), kanonik gremialny Kapituły Kolegiackiej Św. Mikołaja w Końskich w diecezji radomskiej (prałat tej kapituły) i kanonik honorowy Kapituły Katedralnej Św. Kazimierza w Radomiu (od 1989 r.).
Śp. ks. Czesław Wala urodził się 23 października 1936 r. w rodzinie rzemieślniczej, w mieście Rudnik nad Sanem (w diecezji sandomierskiej). Edukację rozpoczął w wiejskiej szkole w Stróży (sąsiadującej z Rudnikiem), gdzie ukończył trzy klasy szkoły powszechnej, pozostałe zaś w samym Rudniku. Następnie uczęszczał do miejscowego Liceum Ogólnokształcącego, w którym w 1956 r. zdał egzamin dojrzałości. Następnie przez rok pracował w ówczesnym Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Rudniku nad Sanem, w gospodarce komunalnej.
W maju 1957 r. wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Sandomierzu, po którego ukończeniu, 7 czerwca 1964 r. otrzymał święcenia kapłańskie z rąk Sługi Bożego bpa Piotra Gołębiowskiego. Od czerwca 1964 r. do maja 1967 r. był wikariuszem parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Sławnie k. Opoczna, a od czerwca 1967 roku - wikariuszem w parafii pw. Wniebowzięcia NMP w Krynkach k. Starachowic. Tu rozpoczął pracę duszpasterska z głuchoniemymi, a w oddalonym o 9 km Kałkowie zorganizował punkt katechetyczny – zalążek przyszłej parafii i sanktuarium maryjnego. 14 czerwca 1971 roku została tam pobłogosławiona kaplica pod wezwaniem bł. Maksymiliana Marii Kolbego (którą sam wybudował adaptując prywatne zabudowania gospodarcze) a Kałków powoli stawał się nowym ośrodkiem duszpasterskim i miejscem spotkań ludzi pracy, członków podziemnej „Solidarności” oraz centrum życia religijnego i patriotycznego. 1 października 1981 r. śp. ks. Czesław Wala został mianowany pierwszym proboszczem nowo erygowanej parafii pw. św. Maksymiliana Kolbe w Kałkowie-Godowie, który to urząd pełnił do 2012 r. oraz wicedziekanem dekanatu starachowickiego. W 1983 r., pomimo przeszkód z strony władz komunistycznych, rozpoczął budowę świątyni parafialnej: kościół dolny został poświęcony w 1984 r. a kościół górny pw. św. Maksymiliana Kolbe - w 1988 r. Z jego inicjatywy 22 maja 1983 r. sprowadzono z Lichenia do miejscowego kościoła kopię łaskami słynącego obrazu Matki Bożej Bolesnej Królowej Polski, którego uroczysta intronizacja z nałożeniem ozdobnych sukienek odbyła się w 1993 r. Dzięki jego staraniom, w 2004 r. ustanowiono w Kałkowie-Godowie maryjne sanktuarium diecezjalne, jako wotum dziękczynne za ocalenie Narodu Polskiego od ateizmu, a ks. infułat Czesław Wala został jego kustoszem. Z jego inicjatywy, w 2007 r. dokonano uroczystej koronacji obrazu Matki Bożej papieskimi koronami. Śp. ks. Czesław Wala był budowniczym na terenie sanktuarium Golgoty Martyrologii Narodu Polskiego (w jej wnętrzu znajduje się zespół 38 kaplic i oratoriów poświęconych najnowszej historii Polski i Polakom walczącym o wolność Kościoła), Panoramy Świętokrzyskiej, muzeum regionalnego, domu dla pielgrzymów i ośrodka rekolekcyjno-wypoczynkowego „Eremy” oraz szeregu obiektów sakralnych: m.in. Drogę Krzyżowej, kapliczek stacji różańcowych i Domu im. Jana Pawła II. Z jego inicjatywy przy Sanktuarium Kałkowie-Godowie powstała Wioska Dzieci Niepełnosprawnych (1997 r.) oraz Dom dla Osób Starszych im. Sue Ryder i Warsztat Terapii Zajęciowej (2000 r.) oraz hospicjum, które prowadzi założona przez niego w 2006 r. „Fundacja Ks. Czesława Wali Wyprzedzić Swój Czas” z siedzibą w Kałkowie-Godowie.
Śp. ks. Czesław Wala wybudował w l. 1998-2000, w rodzinnym Rudniku nad Sanem (w woj. podkarpackim), na swojej ziemi odziedziczonej po rodzicach, dom dziecka pn.: „Nasz Dom Dzieciątka Jezus”, a od 2018 r., z jego inicjatywy, trwa w tym mieście budowa „Ogólnopolskiego Domu dla Osób Niesłyszących, Samotnych oraz Niepełnosprawnych im. ks. Czesława Wali”, prowadzona przez założoną przez niego w 2018 r. „Fundację Pomocy Dzieciom Osieroconym, Bezdomnym i Niepełnosprawnym im. Ks. Czesława Wali” z siedzibą w Rudniku nad Sanem.
Śp. ks. infułat Czesław Wala dał się poznać jako wybitny duszpasterz, animator posługi społeczno-charytatywnej, propagator kultu maryjnego w Polsce oraz inicjator nowych form duszpasterstwa nadzwyczajnego, a szczególnie duszpasterstwa osób niesłyszących głuchoniemych (w tym celu nauczył się języka migowego) oraz zorganizował dla nich ośrodki w Starachowicach, Skarżysku, Końskich, Opocznie, Ostrowcu Świętokrzyskim, Opatowie i Sandomierzu.
Działalność śp. ks. infułat Czesława Wali była wielokrotnie doceniana, a ich inicjator został odznaczony ogólnopolską nagrodą im. ks. Bolesława Domańskiego Katolickiego Stowarzyszenia „Civitas Christiana” (1995 r.), Orderem Uśmiechu (1998 r.), nagrodą bp. Jana Chrapka „Viventi Caritate – Żyjącemu Miłością” (2008 r.). Był laureatem pierwszej edycji nagrody Województwa Świętokrzyskiego „Świętokrzyska Victoria” (2009 r.), został odznaczony: nagrodą „Kustosz Pamięci Narodowej”, przyznaną przez Instytut Pamięci Narodowej (2009 r.) oraz Krzyżem Kawalerskim (2009 r.) i Krzyżem Komandorskim (2018 r.) Orderu Odrodzenia Polski „Polonia Restituta”. Został też uhonorowany Medalem 100-lecia Niepodległości (2018 r.).
Podczas inwestytury, która odbyła się 18 września 2004 r. w bazylice katedralnej pw. Opieki Najświętszej Maryi Panny w Radomiu, pod przewodnictwem bp. prof. dr. hab. Andrzeja Dziuby C*SSH, biskupa łowickiego i przy udziale ówczesnego Zwierzchnika Zwierzchnictwa Szwajcarii OESSH Giorgio Moroni Stampa i przedstawiciela Zwierzchnictwa Niemieckiego OESSH Heinza Blasera, śp. ks. infułat Czesław Wala został przyjęty do Zakonu Rycerskiego Świętego Grobu Bożego w Jerozolimie. Jego osobę do Zakonu rekomendował, jako wprowadzający, J.E. prof. dr hab. Jerzy Wojtczak-Szyszkowski C*SSH, ówczesny Zwierzchnik Zwierzchnictwa w Polsce OESSH.
Po przejściu na emeryturę w 2012 r., śp. ks. infułat Czesław Wala pozostał w Kałkowie-Godowie; a w 2014 r. zamieszkał w swoim domu rodzinnym, w parafii pw. Trójcy Przenajświętszej w Rudniku nad Sanem (w diecezji sandomierskiej), gdzie zmarł w niedzielny poranek, 31 maja 2020 r.
Czwartek, 4 czerwca
godz. 19 30. – Msza św. w parafii NMP Matki Kościoła w Rudniku Stróża
Piątek, 5 czerwca
godz. 11.00 – Msza św. w parafii Trójcy Przenajświętszej w Rudniku n. Sanem
godz. 20.00 – Msza św. w parafii św. Maksymiliana Kolbe w Kałkowie-Godowie
Sobota, 6 czerwca
godz. 11.00 – Msza św. pogrzebowa w parafii św. Maksymiliana Kolbe w Kałkowie-Godowie. Po Mszy św. pochowanie ciała.
*
Osobę śp. naszego Konfratra Juliana powierzamy Bogu za przyczyną NMP Królowej Palestyny – Patronki naszego Zakonu, ufając, że Dawca Życia przyjął go do swego Królestwa.
*
Wieczne odpoczywanie racz Mu dać Panie,
a światłość wiekuista niechaj Mu świeci.
Niech odpoczywa w pokoju wiecznym. Amen.
Mirosław Słowikowski CSSH
„NIE – tradycyjny” odpust Wniebowstąpienia Pańskiego w kaszubskiej Jerozolimie
Od przeszło 350 lat nie było takiego roku, aby nie celebrowano odpustu w wejherowskim Sanktuarium na który przychodzili pątnicy z całych Kaszub.
Sytuacja związana z pandemią koronawirusa zmusiła franciszkanów z Wejherowa do odwołania tradycyjnego pielgrzymowania i przeniesienia go, o ile rozporządzenia państwowe na to pozwolą, na sierpień. Postanowiono tylko, że zostanie odprawiona suma odpustowa w kościele klasztornym, a nie jak to bywało na kalwaryjskim wzgórzu Golgoty. Czytaj dalej >>>
JAN PAWEŁ II – ODWAGA ŚWIĘTOŚCI
Jubileuszowe wydawnictwo z okazji 100. rocznicy urodzin Jana Pawła II.
Wyjątkowym darem dla Jana Pawła II na 100. rocznicę urodzin jest otwarcie procesów kanonizacyjnych jego rodziców, co miało miejsce 7 maja 2020 r. w Wadowicach. Od ogłoszenia tej radosnej informacji rozpoczyna się jubileuszowe wydawnictwo autorstwa Tadeusza Szymy, pt. „Jan Paweł II – odwaga świętości”, które ukazało się nakładem Stowarzyszenia Wspólnota Gaude Mater w Częstochowie. W słowie wstępnym abp Wacław Depo, sprawujący honorowy patronat nad książką, zwrócił uwagę, że odwaga wiary i świętości była dla Jana Pawła II siłą, dzięki której potrafił „otwierać drzwi Chrystusowi, Jedynemu Odkupicielowi człowieka i świata”.
Zmarł Julian Czekaj ESSH
W sobotę 16 maja 2020 r. w kościele pw. św. Barbary na cmentarzu parafialnym w Miechowie, odbył się pogrzeb naszego Czcigodnego i Drogiego Konfratra śp. Juliana Czekaja Kawalera Zakonu Rycerskiego Świętego Grobu Bożego w Jerozolimie, zmarłego 13 maja br.
Śp. Julian Czekaj, ur. 28 stycznia 1946 r., zamieszkały w parafii pw. Grobu Bożego w Miechowie, był długoletnim rzemieślnikiem - przedsiębiorcą: w latach 1969-2011 prowadził w Miechowie zakład instalatorstwa wodno-kanalizacyjnego, gazowego i centralnego ogrzewania, wykonując w tym czasie wiele tego typu instalacji w świątyniach i budynkach kościelnych. Był bardzo cenionym fachowcem. W 2011 r. wykonał nieodpłatnie kompleksową instalację wodno-kanalizacyjną wraz z darowizną materiałów i wyposażenia pomieszczeń sanitarnych miechowskiej siedziby Zwierzchnictwa w Polsce naszego Zakonu
Sprawował przez 4 kadencje stanowisko Starszego Cechu Rzemiosł Różnych w Miechowie. Pełnił funkcje członka Rady Fundatorów, a następnie w latach 2009-2013, również skarbnika zarządu „Fundacji Szpitala św. Anny Miechów” z siedzibą w Miechowie.
Podczas inwestytury, która odbyła się 17 kwietnia 1999 r. w bazylice pw. Grobu Bożego w Miechowie, pod przewodnictwem Wielkiego Mistrza kard. Carlo Furno, śp. Julian Czekaj został przyjęty do Zakonu Rycerskiego Świętego Grobu Bożego w Jerozolimie. W 2012 r. został odznaczony brązowym orderem Gloria Polskiego Zwierzchnictwa naszego Zakonu. Wielokrotnie i z oddaniem pełnił funkcję chorążego sztandaru Zwierzchnictwa. Zmarł po długiej i ciężkiej chorobie w swoim domu w Miechowie.
Osobę śp. naszego Konfratra Juliana powierzamy Bogu za przyczyną NMP Królowej Palestyny – Patronki naszego Zakonu, ufając, że Dawca Życia przyjął go do swego Królestwa.
*
Wieczne odpoczywanie racz Mu dać Panie,
a światłość wiekuista niechaj Mu świeci.
Niech odpoczywa w pokoju wiecznym. Amen.
Czcigodne Damy, Dostojni Kawalerowie OESSH
W odpowiedzi na apel J. Em. Kardynała Wielkiego Mistrza Fernando Filoniego z 11 maja 2020, skierowany do Zwierzchnictw, zwracam się z gorącą prośbą do wszystkich Członków Polskiego Zwierzchnictwa o dobrowolne, jak najszybsze i szczodre ofiary na rzecz Kościoła w Ziemi Świętej. Zebrane środki pozwolą Wielkiemu Magisterium, za pośrednictwem Patriarchatu Łacińskiego, wesprzeć dramatyczną sytuację m. innymi ponad 2 tysięcy rodzin chrześcijańskich, które na skutek restrykcji i ograniczeń wynikających z pandemii, utraciły jakąkolwiek możliwość zarobkowania i znalazły się w sytuacji braku niezbędnych środków na pokrycie kosztów codziennej egzystencji takich jak np: zakup żywności dla niemowląt i dorosłych, niezbędnych środków higieny czy lekarstw.
Ze względu na ogromną wagę i pilną konieczność rozwiązania opisanego problemu proszę o dokonanie wpłat, z dopiskiem:
DAR MIŁOSIERDZIA, na konto naszego Zwierzchnictwa 26 8009 1046 0012 3783 2002 0001, najpóźniej do 19 maja, gdyż 20 maja zebrane środki musimy przesłać do Wielkiego Magisterium.
Z góry dziękuję za Waszą hojność. Jestem pewien, że wypływająca z głębi Waszych serc okaże się znaczącym wsparciem dla chrześcijan oczekujących naszej pomocy.
Korzystając z okazji, przesyłam wszystkim Damom i Kawalerom moje najserdeczniejsze pozdrowienia.
In Cristo
Józef Dąbrowski, Zwierzchnik
Kraków, 12 maja 2020 r.
LIST OJCA ŚWIĘTEGO
do wszystkich wiernych na maj 2020 r.
Drodzy bracia i siostry,
Zbliża się maj, miesiąc, w którym lud Boży szczególnie żarliwie wyraża swoją miłość i nabożeństwo do Dziewicy Maryi. Do tradycji tego miesiąca należy odmawianie różańca w domu, w kręgu rodzinnym. Do docenienia tego wymiaru domowego, także z duchowego punktu widzenia, „zmusiły” nas ograniczenia pandemii.
Dlatego postanowiłem, żeby w maju zaproponować wszystkim odkrycie na nowo piękna odmawiania różańca w domu. Można to uczynić razem lub samemu, zadecydujcie w zależności od sytuacji, doceniając obie możliwości. Ale w każdym przypadku jest pewien sekret, aby to uczynić: prostota; i łatwo znaleźć, także w internecie, dobre wzorce modlitwy, które można zastosować.
Ponadto ofiarowuję wam teksty dwóch modlitw do Matki Bożej, które możecie odmawiać na zakończenie Różańca, a które sam będę odmawiał w maju, w duchowej jedności z wami. Załączam je do tego listu, aby były dostępne dla wszystkich.
Drodzy bracia i siostry, wspólna kontemplacja oblicza Chrystusa z sercem Maryi, naszej Matki, sprawi, że będziemy jeszcze bardziej zjednoczeni jako rodzina duchowa i pomoże nam przezwyciężyć tę próbę. Będę się za was modlił, zwłaszcza za najbardziej cierpiących, i proszę was, módlcie się za mnie. Dziękuję wam z serca i wam błogosławię.
Rzym, u świętego Jana na Lateranie, 25 kwietnia 2020 r.
Święto św. Marka Ewangelisty
FRANCISZEK
Modlitwa 1
O Maryjo, Ty zawsze jaśniejesz na naszej drodze jako znak zbawienia i nadziei.
Powierzamy się Tobie, Uzdrowienie chorych, która u stóp krzyża zostałaś powiązana z cierpieniem Jezusa, trwając mocno w wierze.
Ty, Zbawienie ludu rzymskiego, wiesz czego potrzebujemy i jesteśmy pewni, że zatroszczysz się o to, aby radość i święto – tak jak w Kanie Galilejskiej – mogły powrócić po tym czasie próby.
Pomóż nam, Matko Bożej Miłości, byśmy dostosowali się do woli Ojca i czynili to, co powie nam Jezus, który obarczył się naszym cierpieniem i dźwigał nasze boleści, by nas prowadzić przez krzyż ku radości zmartwychwstania. Amen.
Pod Twoją obronę uciekamy się, święta Boża Rodzicielko, naszymi prośbami racz nie gardzić w potrzebach naszych, ale od wszelakich złych przygód racz nas zawsze wybawiać, Panno chwalebna i błogosławiona.
Modlitwa 2
„Pod Twoją obronę uciekamy się, święta Boża Rodzicielko”
W obecnej dramatycznej sytuacji, pełnej cierpienia i udręki, która ogarnia cały świat, wołamy do Ciebie, Matko Boga i nasza Matko, i uciekamy się pod Twoją obronę.
O Dziewico Maryjo, miłosierne oczy Twoje na nas zwróć w tej pandemii koronawirusa, i pociesz tych, którzy są zagubieni i opłakują swoich bliskich zmarłych, niekiedy pochowanych w sposób raniący duszę. Wspieraj tych, którzy niepokoją się o osoby chore, przy których, by zapobiec infekcji, nie mogą być blisko. Wzbudź ufność w tych, którzy są niespokojni z powodu niepewnej przyszłości i następstw dla gospodarki i pracy.
Matko Boga i nasza Matko, błagaj za nami u Boga, Ojca miłosierdzia, aby ta ciężka próba skończyła się i by powróciła perspektywa nadziei i pokoju. Podobnie jak w Kanie Galilejskiej, wyjednaj u Twego Boskiego Syna, by pocieszył rodziny chorych i ofiar oraz otworzył ich serca na ufność.
Chroń lekarzy, pielęgniarki i pielęgniarzy, pracowników służby zdrowia, wolontariuszy, którzy w tym czasie kryzysu znajdują się na pierwszej linii frontu i narażają swoje życie, aby ocalić inne istnienia. Podtrzymuj ich heroiczne wysiłki i daj im siłę, dobroć i zdrowie.
Bądź blisko tych, którzy w dzień i w nocy opiekują się chorymi oraz kapłanów, którzy z troską duszpasterską i zaangażowaniem ewangelicznym starają się pomagać i wspierać wszystkich.
Najświętsza Dziewico, oświeć umysły naukowców, mężczyzn i kobiet, żeby mogli znaleźć właściwe rozwiązania i pokonać tego wirusa.
Wspieraj przywódców państw, aby działali mądrze, z troską i wielkodusznością, pomagając tym, którym brakuje tego, co niezbędne do życia, planując rozwiązania społeczne i ekonomiczne z dalekowzrocznością i z duchem solidarności.
Najświętsza Maryjo, porusz sumienia, aby ogromne sumy używane na rozwój i doskonalenie uzbrojenia mogły być wykorzystane do promowania odpowiednich badań, żeby zapobiec podobnym katastrofom w przyszłości.
Najukochańsza Matko, spraw, aby w świecie wzrastało poczucie przynależności do jednej wielkiej rodziny, świadomość więzi łączącej wszystkich, abyśmy z duchem braterskim i solidarnością spieszyli z pomocą w licznych biedach i sytuacjach nędzy. Pobudzaj do stanowczości w wierze, wytrwałości w służbie, stałości w modlitwie.
O Maryjo, Pocieszycielko strapionych, weź w ramiona wszystkie swoje niespokojne dzieci i wyproś, aby Bóg zadziałał swoją wszechmocną ręką i uwolnił nas od tej straszliwej epidemii, żeby życie mogło powrócić do normalnego biegu w spokoju.
Zawierzamy się Tobie, która jaśniejesz na naszej drodze jako znak zbawienia i nadziei, o łaskawa, o litościwa, o słodka Panno Maryjo! Amen.
Czcigodne Damy, Dostojni Kawalerowie
Zakonu Rycerskiego Świętego Grobu
w Jerozolimie
Przed nami dni Triduum Sacrum i radosna Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego. Tegoroczne Triduum Paschalne przeżyjemy jednak w sposób nie tylko zupełnie odmienny, ale i nieznany.
Jesteśmy w znacznej większości zamknięci w naszych domach. To przeszkoda ale i łaska, by w kolejne dni odnowić pamięć naszego pielgrzymowania do źródeł naszej wiary.
Przywołajmy więc w Wielki Czwartek obraz Wieczernika. Myślami i sercem przenieśmy się do miejsca Ostatniej Wieczerzy i pierwszej Eucharystii. Obraz Chrystusa spożywającego Ostatnią Wieczerzę w otoczeniu uczniów niech napełni każdego z nas poczuciem braterstwa i wspólnoty. Rozważmy słowa, jakie Chrystus kieruje do każdego z nas: „Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję. Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni pan jego, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego. Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili, i by owoc wasz trwał - aby wszystko dał wam Ojciec, o cokolwiek Go poprosicie w imię moje. (J 15,14-16)
W tym dramatycznym, z powodu pandemii, a jednocześnie świętym roku eucharystycznym, z sercem przepełnionym tymi samymi uczuciami, jakie Jezus Chrystus wyraził w swojej arcykapłańskiej modlitwie o jedność i świętość Kościoła, udajmy się do ogrodu Getsemani, by w Bazylice Wszystkich Narodów uklęknąć przy «Skale Konania». Jezu, naucz nas znosić cierpienia w milczeniu. Naucz nas wprowadzać w czyn słowa modlitwy „bądź wola Twoja”. Niech to będzie nasze osobiste spotkanie z tajemnicą Chrystusowego posłuszeństwa do końca, którą każda i każdy z nas uczynił w dniu Inwestytury programem własnego życia i posługiwania Kościołowi.
Uczniowie w dużej części zawiedli Mistrza. Ich przyjaźń z Jezusem pokonał strach. Z pewnością i my jesteśmy w wielu przypadkach podobni do pierwszych uczniów. Dlatego trzeba nam patrzeć na tego jednego, który nie stchórzył, nie uciekł, ale doszedł do końca drogi Jezusa, stając się naocznym świadkiem Jego śmierci. Przez to zaświadczył, że prawdziwa miłość jest możliwa, że jest możliwa wierność aż do końca.
W ten dzień, upamiętniający ustanowienie Sakramentu Eucharystii i Kapłaństwa, ogarnijmy naszą szczerą i ufną modlitwą Ojca Świętego Franciszka, Wielkiego Mistrza naszego Zakonu, Wielkiego Przeora Zwierzchnictwa, księży biskupów a także wszystkich naszych konfratrów kapłanów, by gorliwie i wiernie naśladowali Jezusa w świętej posłudze kapłańskiej, a przez to dopomagali nam w uświęcaniu się.
W Wielki Piątek wsłuchajmy się w słowa naszego Mistrza: Jeśli ktoś chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje (Łk 9, 23).
Zaprzeć się samego siebie to odrzucić egoizm i własne interesy. Tego właśnie nie zrobił owej dramatycznej nocy św. Piotr, który zamiast „zaprzeć się samego siebie”, zaparł się swego Pana (Mt 26, 69–75; Łk 22, 54–62). Teraz kolej na mnie. Jaką odpowiedź dam Chrystusowi. Kim naprawdę jestem? Jakiego chce mnie Bóg, który mi przypomina: Wezwałem cię po imieniu; tyś moim! (Iz 43,1)
W duchowej łączności ze wszystkimi członkami Zakonu, bez względu na miejsce i czas, w którym będziemy ją przeżywać, włączmy się do wspólnego odprawienia drogi krzyżowej na bazie tekstu zaproponowanego nam przez władze naszego Zakonu (tekst dostępny na stronie).
Weźmy w swoje dłonie Krzyż, na którym zawisł Jezus Chrystus. Chwyćmy się Krzyża z wiarą dołączając do niego krzyż naszej codzienności obciążony cierpieniem, smutkiem czy wątpliwościami.
Panie, dwa tysiące lat temu, kiedy niosłeś krzyż naszych grzechów i win, był tłum gapiów i przekupniów. Popychali Cię, wyładowując swoją agresję. Dziś na via Dolorosa jest pusto a my upadamy na kolana, by oddać Ci należny hołd, by uznać w Tobie Boga prawdziwego. By przeprosić Cię za to, że Krzyż, znak twojej miłości do nas, zamiast czci i uwielbienia jest poniewierany i profanowany.
Wędrując dziś śladami naszego Pana, stawiając nasze stopy na ziemi, w którą wsiąknęła najdroższa Krew Chrystusowa, pragniemy ogarnąć myślą i sercem tych, których dotknęła pandemia koronawirusa. Widzimy w mass mediach ludzi, którzy umierają w nieludzkich warunkach: w osamotnieniu, bez sakramentów, nie pożegnawszy się z najbliższymi.
Dziś Jezu, w ciele wielu naszych braci i sióstr w szpitalach, w domach spokojnej starości, w naszych rodzinach jesteś przybijany do łóżka bólu. Jest to czas próby, gorzkich dni samotności, a często także rozpaczliwego wołania: „Boże mój, Boże mój, czemuś mnie opuścił?” (Mt 27,46).
Zakończymy naszą drogę krzyżową w bazylice Grobu Świętego. Klękniemy przed miejscem, gdzie Cię pochowano: 'Oto miejsce, gdzie Go złożyli' (Mk 16, 6).
Wielka Sobota to czas oczekiwania, żałobnej ciszy i smutku. Nie będzie, jak w latach ubiegłych, tradycyjnego obrzędu błogosławienia pokarmów, połączonego z adoracją Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie. W zaciszu domowym ogarnijmy modlitewną zadumą tych wszystkich, którzy odeszli już z naszej Zakonnej wspólnoty do Domu Ojca, a wśród nich J.E. prof. dr hab. inż. Piotra Jana Małoszewskiego. Niech Pan udzieli nagrody w Niebie, obiecanej sługom dobrym i wiernym!
Trwajmy przy grobie naszego Pana w ufnej modlitwie, a także podtrzymujmy w sobie „nadzieję wbrew nadziei”. Niech cisza Wielkiej Soboty pozwala nam głębiej wejść w tajemnicę ludzkiej nieprawości, która doprowadziła do absurdu śmierci. Liturgia Wigilii Paschalnej niech nam przypomni, że Słowo Boże rozprasza mroki naszego umysłu i odwraca nas od siebie, a poprzez odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych, wyznajmy, że chcemy żyć mocą tajemnicy paschalnej Chrystusa.
Wraz z Najświętszą Maryją Panną, Królową Palestyny i naszą Patronką, oczekujmy na wielkanocny poranek.
Niedziela Zmartwychwstania
Wracamy do Grobu Jezusa. Ale Grób jest pusty. Jest niemym świadkiem zmartwychwstania. „Surrexit Dominus, alleluia. Od prawie dwóch tysięcy lat świadczy o zwycięstwie Życia nad śmiercią.
Zaśpiewajmy w poranek wielkanocny: „Wesoły nam dzień dziś nastał”, bo Jezus naprawdę zmartwychwstał.
Zwycięstwo Chrystusa niech zachęca nas do tego, by nawet na burzliwe i budzące strach dzieje świata patrzeć z głęboką ufnością, wypływającą z wiary w Zmartwychwstałego, który jest obecny i działa w historii także i tej współczesnej.
To szczególny punkt odniesienia dla Zakonu Rycerskiego Świętego Grobu w Jerozolimie, który „powstał przed wiekami jako «straż honorowa» Świętego Grobu Pana Naszego”
(por. JPII 2000 03 02).
Przez wieki nasi przodkowie odbywali pielgrzymkę do Świętego Grobu, by tu przyjąć Inwestyturę. Nam dane było przyjmować ją na polskiej ziemi w duchowej łączności z Jerozolimą. W tym roku przygotowującym nas do obchodów 25-lecia powstania Polskiego Zwierzchnictwa, nasze myśli, serca i uczucia skierujmy do tego źródła naszego powołania, do źródła naszej zakonnej tożsamości i jedności.
To dobre miejsce, ale też i czas na refleksję nad słowami jakie skierował do członków Zakonu, rozpoczynający swoją posługę, Wielki Mistrz J. Em. Kard. Fernando Filoni: „Rycerze i Damy Świętego Grobu zawsze biorą początek w tym Miejscu. Stąd pochodzi zaangażowanie w życie, duchowość, życie społeczne i uczestnictwo w potrzebach Ziemi Świętej. I to zawsze będzie naszym punktem wyjścia i punktem odniesienia.”
Zacznijmy od pustego Grobu Chrystusa, który wielu widziało, ale tylko Piotr, Jan, Maria Magdalena, Joanna, Maryja, matka Jakuba i inni „zobaczyli i uwierzyli” (J 20,8). Moglibyśmy uznać ich za pierwszych Rycerzy i Damy Świętego Grobu. Jesteśmy spadkobiercami tych świadków; właśnie tego jesteśmy dzisiaj świadkami i to nadaje sens naszej przynależności do Zakonu.”(2020 01 16).
W Ziemi Świętej narodziła się nasza historia. Tu są nasze korzenie. Tutaj miały miejsce najważniejsze fakty historii, tutaj rozległy się te słowa, których nigdy wcześniej nie słyszano:
„Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał.” (J 24, 5-6)
Niech Zwycięzca śmierci, piekła i szatana dodaje nam sił i mądrości, abyśmy w duchu prawdziwie chrześcijańskim, modlitwą i materialnym wsparciem, dopomagali w utrzymaniu najświętszych dla nas miejsc, a także dzieł charytatywnych Łacińskiego Patriarchatu Jerozolimy.
Jesteśmy cenni w oczach Boga.
Jemu wierzymy, Jemu ufamy, w Nim pokładamy naszą nadzieję.
Oto jest dzień, który dał nam Pan, weselmy się i radujmy się w Nim.
Z wyrazami czci i szacunku
Józef Dąbrowski C*SSH
Zwierzchnik Zwierzchnictwa w Polsce
Zakonu Rycerskiego Świętego Grobu
w Jerozolimie
Wielkanoc 2020
DROGA KRZYŻOWA
Propozycja tekstu Drogi Krzyżowej napisanej ze szczególnym odniesieniem do obecnej sytuacji i przeznaczonej szczególnie dla członków Zakonu, aby mogli użyć go do medytacji nad Pasją w Wielki Piątek. Mamy nadzieję, że ta inicjatywa okaże się korzystna i że będzie dostępna w odpowiednim czasie dla wszystkich członków Zwierzchnictwa.
Pozostajemy zjednoczeni w duchowej komunii z Wami na drodze ku Wielkanocy.
François Vayne
W p r o w a d z e n i e
Wiosną 2020 r. na ziemi panuje strach przed śmiertelnym wirusem, a tysiące rodzin pogrążają się w żałobie. Bardziej niż kiedykolwiek znajdujemy się u stóp Krzyża Chrystusa i jako Kawalerowie i Damy Zakonu Grobu Świętego pragniemy przyłączyć się do modlitwy w Wielki Piątek, przekonani, że to straszne doświadczenie, przed którym stoimy, jest okazją aby pogłębić naszą wiarę i konkretnie o tym świadczyć. W naszych modlitwach pamiętamy również inne sytuacje wywołujące cierpienie związane z trwającymi konfliktami, które mogą mieć na nas mniej bezpośredni wpływ, i prosimy Boga, aby dał światu uzdrowienie i pokój.
Orędzie Wielkiego Mistrza na Wielkanoc 2020
Pusty grób nie jest pustką Boga. Jego milczenie nie jest Jego nieobecnością.
Wielki Post, z codziennie towarzyszącym nam Słowem Bożym, doprowadził nas do Paschy. Tegoroczny Wielki Post, całkowicie wyjątkowy ze względu na współistnienie pandemii (Covid-19), która wstrząsnęła światem i naszymi planami; to czas, który dla wielu może stanie się okresem głębokiej refleksji nad naszym istnieniem („Kim jest człowiek?”), tajemnicą Boga („O Boże, gdzie jesteś?”) i naszą relacją z Nim („Kim jestem dla Boga?”). Nie interesuje nas tutaj odpowiedź filozoficzno-antropologiczna.
Pismo Święte ukazuje nam, że Stwórca „tchnął w jego nozdrza tchnienie życia wskutek czego stał się człowiek (ādām, ziemia) istotą żywą” (Rdz 2,7); jednak z powodu utraty tej świadomości i oddalenia się [człowieka] od Niego, Bóg musiał mówić „wielokrotnie i na różne sposoby” (Hbr 1,1); co jednak wydawało się niewystarczające, ponieważ strach i ból, które zawsze nas dręczą wystarczyły, abyśmy uwierzyli, że cisza w miejsce oczekiwanej odpowiedzi, jest oczywistym dowodem nieobecności Boga.
Przeciwnie, Jezus w swoim wcieleniu stał się całkowitą odpowiedzią Boga a pusty grób, w którym wszystko zdawało się przepaść, tak naprawdę nie reprezentował pustki Boga, ale matczyne łono, z którego na nowo ma wybuchnąć życie; życie, jednak już nie takie jak wcześniej.
Pascha, dla ludzkości dotkniętej bólem i ogromnym złem, które czasami wydaje się nieuchronnie zwyciężać (ile zła, ile wojen, ile przemocy osobistej!), staje się nowym przesłaniem; ponownym nawiązaniem relacji między Bogiem a Jego stworzeniem: „Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu, ta, która kocha syna swego łona? A nawet, gdyby ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie. Oto wyryłem cię na obu dłoniach” (Iz 49: 15-16). Tym jest dla nas Pascha Jezusa!
Drodzy bracia i siostry, [stojąc] przed pustym grobem, wraz ze zdumioną Marią z Magdali, kobietami, Piotrem i Janem, jesteśmy zaproszeni do przyjęcia obwieszczenia anioła: „Wy się nie bójcie! Gdyż wiem, że szukacie Jezusa Ukrzyżowanego. Nie ma Go tu, bo zmartwychwstał ... Tam Go ujrzycie” (Mt 28, 5-7).
Chciałbym to samo obwieszczenie odnowić i przekazać je każdemu Członkowi naszego Zakonu, mając nadzieję, że tajemnica zmartwychwstałego Jezusa przyniesie wielką radość, że przyniesie pokój i odnowionego ducha. Wraz z Maryją, matką Jezusa, kobietami i mężczyznami, którzy widzieli Pana umarłego i złożonego w grobie, bądźcie teraz świadkami Jego zmartwychwstania.
Ksiądz Wincenty Pytlik CSSH przysłał poniższą zachętę do intensywniejszej modlitwy w tym szczególnym czasie. Do tego zaproszenia dołącza się także nasz Zwierzchnik.
Oremus!
Moi Drodzy - zachęcam Was do intensywniejszej modlitwy
To najsensowniejsze wykorzystanie przez nas czasu. Jeden różaniec to za mało. Trwajmy w modlitwie pompejańskiej. Może warto w tych dniach spróbować.
Każdy może teraz żyć nie jak na kwarantannie ale jak w pustelni, którą Pan nam przygotował. Nie tylko nam, ale i całemu światu. Czy skorzystam z tej szansy? Ile czasu marnujemy na troskach, lękach, obawach. Ile czasu marnowaliśmy na rozrywkach, telewizji, spotkaniach. Jeden różaniec - wstyd to pisać - to tylko 15 minut. Gdybyśmy wszystkie tajemnice spletli w codzienny modlitewny wieniec, to byłaby odpowiedź na pragnienie i pytanie Jezusa: Jednej godziny nie mogliście czuwać ze mną? Gdyby w dniach, w których nie dana jest nam częsta obecność w Kościele, wykorzystać czas na medytacje tajemnic Zbawienia! Jeśli możemy to sięgnijmy też do brewiarza, jak to nieraz miało miejsce podczas rekolekcji.
Wspomóżmy modlitwę całego świata. Pokój serca, ufność, wiara, nadzieja i miłość niech będą odpowiedzią na wszystkie lęki. Wspieram modlitwą i codzienną Eucharystią wszystkie nasze intencje.
Wasz ks. Wincenty
Miechów, 13 marca 2020 r.
Dostojni Kawalerowie i Dostojne Damy
Zakonu Rycerskiego Świętego Grobu Bożego w Jerozolimie
w Zwierzchnictwie w Polsce
Zawiadamiam, że w bazylice pw. Grobu Bożego w Miechowie, w IV Niedzielę Wielkiego Postu – Niedzielę Laetare, w dniu 22 marca 2020 r., o godz. 13.00, zostanie odprawiona Msza św. w intencji śp. Komandora prof. dr. hab. inż. Piotra Jana Małoszewskiego, Zwierzchnika Zwierzchnictwa w Polsce Zakonu Rycerskiego Świętego Grobu Bożego w Jerozolimie, w III rocznicy jego śmierci, która przypadnie 21 marca 2020 r.
W ten czas próby, kiedy nasza Ojczyzna i cały świat zmagają się z epidemią, będziemy również wzywać Miłosiernego Boga o zdrowie dla chorych, tych, którzy się nimi opiekują, lekarzy, personelu medycznego i wszystkich służb sanitarnych, o zbawienie dla zmarłych oraz o wygaśnięcie tej epidemii, śpiewając w bazylice miechowskiej suplikacje „Święty Boże, Święty Mocny… Od powietrza, głodu, ognia i wojny, zachowaj nas Panie”.
Zapraszam serdecznie wszystkich Kawalerów i Damy Zakonu Rycerskiego Świętego Grobu Bożego w Jerozolimie w Zwierzchnictwie w Polsce do uczestnictwa w tej Mszy św. a Tych z Was, którzy nie będą mogli przybyć do Miechowa, szczególnie wobec istniejących obostrzeń sanitarnych i kwarantanny, proszę o łączność duchową z nami i o modlitwę w intencji śp. Zwierzchnika prof. dr. hab. inż. Piotra Jana Małoszewskiego CSSH.
Z wyrazami szacunku
ks. kanonik Franciszek Siarek
proboszcz parafii i kustosz Sanktuarium
Grobu Bożego w Miechowie
prepozyt Miechowskiej Kapituły Kolegiackiej
Przesłanie na Wielki Post 2020
Wielki Post jest szczególnym czasem dla członków Zakonu Rycerskiego Świętego Grobu w Jerozolimie. W czasie tym współuczestniczymy każdego dnia w misterium Krzyża, Męki i Zmartwychwstania Chrystusa. Grób jest symbolem końca życia Jezusa, a jego pustka jest symbolem powrotu Chrystusa do życia w chwale, w którym Jego uczniowie: kobiety i mężczyźni, spotykają Go zmartwychwstałego i żywego.
Jest to więc dla nas szczególnie cenny czas w roku. Jest moim pragnieniem, aby podczas tego okresu każdy z nas rozważył znaczenie swej przynależności do Rycerskiego Zakonu Świętego Grobu w Jerozolimie.
Powstanie Zakonu było odpowiedzią na potrzebę zaangażowania kompetentnych mężczyzn i kobiet, pragnących współpracować w najbardziej szlachetnej sprawie, która zawsze zajmowała centralne miejsce w sercach wszystkich chrześcijan: ofiarowanie pomocy Ziemi Świętej i jej instytucjom ludzkim, kulturowym i duchowym oraz służba Kościołowi i żyjącym w niej wspólnotom, w poszanowaniu podstawowych praw człowieka, przy jednoczesnym wspieraniu dialogu między różnymi narodami oraz promowaniu pokoju. Jezus przypomina nam, że ci, którzy wprowadzają pokój, będą nazwani synami Bożymi (Mateusz 5,9). To błogosławieństwo dotyczy nas i nakłada na nas poważne zobowiązanie, ponieważ oprócz tego, że jest naszym ideałem, służy jako wzorzec dla porównania i osądu.
Nasza przynależność do Zakonu nie wynika tylko z chęci uczestnictwa. To nie wystarczy: każdy członek musi mieć odpowiednią godność i dyspozycję, aby być częścią Zakonu. W tym sensie można powiedzieć, że wymaga on powołania, oprócz bycia dostępnym. Damy i Kawalerowie są w rzeczywistości powołani przez autorytet Kościoła; ich mianowanie nie jest oparte na statusie społecznym ani na dziedziczonym rodowodzie. Narodziło się ono z dojrzałości grzesznych chrześcijan, pragnących przyczyniać się do dobra Ziemi Świętej, Ziemi Jezusa Odkupiciela, która stała się Święta przez Jego Obecność, przez Jego Słowo i przez Jego Ofiarę.
Dlatego też, przy tej okazji, pragnę, aby każdy z nas zastanowił się nad sposobem uczynienia z naszego Zakonu odpowiedniej organizacji, która byłaby zgodna z Jego oczekiwaniami.
Obowiązkiem każdego z nas jest rozeznanie, czy jest to nasze powołanie; dostrzeganie, bez popadania w mylące perfekcjonizmy, czy jest to „Mój Zakon”, zdolny do generowania we mnie hojności, szczodrości i szacunku. Miło mi pomyśleć, że będąc członkiem Zakonu Rycerskiego Świętego Grobu w Jerozolimie, wzbudzimy w każdym z nas taki sam podziw, jakiego doświadczyła Maria Magdalena i uczniowie, kiedy będziemy świadkami pustego Grobu Pańskiego i kiedy spotkamy się z Nim ponownie. Ich napełniło to bezgraniczną radością.
Zachęcam więc, ażeby w życiu Dam i Kawalerów – a także w modlitwie, która przybliża nas do Chrystusa – nigdy nie brakowało ani miłości miłosiernej – cnoty naszego szczególnego powołania jako chrześcijanina, ani hojności, będąc przekonanym, że czynienie dobra jest jeszcze większym Darem dla mnie samego, nawet zanim stanie się ono dla innych! Mam nadzieję, że te refleksje będą nam towarzyszyć na naszej drodze ku Wielkanocy, drodze wytyczonej przez Kościół dla naszego uświęcenia.
Błogosławionego czasu Wielkiego Postu!
Kardynał Fernando Filoni
Luty 2020
Rekolekcje wielkopostne OESSH
W dniach 28 lutego - 1 marca 2020 r., na Jasnej Górze w Częstochowie, odbyły się rekolekcje wielkopostne Zakonu Rycerskiego Świętego Grobu Bożego w Jerozolimie. Nauki głosił Ojciec Azariasz Hess - Bernardyn z Krakowa.
ZIEMIA ŚWIĘTA
19 -26 października 2020 r.
Z okazji Jubileuszu 25. lat istnienia Polskiego Zwierzchnictwa Zakonu Rycerskiego Świętego Grobu w Jerozolimie, zapraszamy na pielgrzymkę do Ziemi Świętej – śladami Jezusa Chrystusa i papieża św. Jana Pawła II w 100. rocznicę urodzin Karola Wojtyły. Głównym punktem programu pielgrzymki, oprócz nawiedzenia najważniejszych miejsc świętych ściślej związanych z historią i geografią zbawienia, będzie udział Członków naszego Zakonu w uroczystości Najświętszej Maryi Panny – Królowej Palestyny.
DO POBRANIA: Szczegółowe Informacje | Warunki uczestnictwa | Karta zgłoszenia
Komunikat Skarbnika
Z uwagi na fakt, iż w tym roku nie będzie Inwestytury, zobowiązania na rok 2020 można realizować osobiście na najbliższych Rekolekcjach w Częstochowie. Jednocześnie bardzo zachęcam do korzystania z możliwości bezpośrednich wpłat na nasze konto bankowe.
.
W sobotę 1 lutego 2020 r. w kościele Santo Spirito in Sassia, położonym przed Palazzo della Rovere, siedzibą Wielkiego Magisterium Zakonu Grobu Świętego, kardynał Fernando Filoni celebrował Mszę św. na rozpoczęcie swojej misji jako Wielki Mistrz. W czasie tej modlitwy towarzyszyli Mu wysocy dygnitarze naszego Zakonu, włoscy zwierzchnicy oraz kawalerowie i damy z Rzymu.
Kościół wypełnili licznie przybyli członkowie Zakonu i przyjaciele Kardynała, którzy powierzali Panu misję nowego Wielkiego Mistrza w Zakonie na nadchodzące lata. Po Eucharystii w Palazzo della Rovere J. Em. Ks. Kardynał spotkał się z wszystkimi uczestnikami uroczystości i pozdrowił każdego osobiście. Galeria zdjęć >>>
Sanktuarium Matki Bożej Królowej Palestyny ozdobione w olśniewające piękno
DEIR RAFAT - 18 stycznia 2020 r. Abp Pierbattista Pizzaballa, Administrator Apostolski Patriarchatu Łacińskiego, przewodniczył profesji wieczystej Siostry Serafiny, pochodzącej z Chile i od dwóch lat rezydującej w Deir Rafat.
Duch zstąpił na nią, aby na zawsze poświęcić ją Bogu w Monastycznej Rodzinie od Betlejem, od Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i od Świętego Brunona.
Uroczystość odbyła się w języku hiszpańskim. Koncelebrowali Kanclerz Patriarchatu Łacińskiego Ojciec Ibrahim Shomali, Ojciec Hans Putman z Betlejem oraz Brat Maximilien mnich z Tel Gamaliel (Beit Jamal), podczas gdy diakon Firas Abedrabbo asystował arcybiskupowi Pizzaballi.
W homilii arcybiskup Pierbattista skomentował czytania z uroczystości: „Przede wszystkim cieszę się, że mogę być tu na tej uroczystej profesji, podczas tego ważnego momentu dla waszej wspólnoty, ale także dla Kościoła w Jerozolimie, ponieważ… każde poświęcenie jest także darem dla Kościoła… i dlatego cały Kościół się raduje… Ktoś, kto mówi Bogu „tak”, jest wielką radością i znakiem Jego ciągłej Obecności w Kościele … Czytaj dalej >>>
Spotkanie opłatkowe w Warszawie
25 stycznia 2020 r. w kościele pw. Wniebowzięcia NMP i Świętego Józefa w Warszawie na Krakowskim Przedmieściu, Mszą św. pod przewodnictwem J. E. kard. Kazimierza Nycza EMCSSH Wielkiego Przeora Zwierzchnictwa OESSH w Polsce, w Wyższym Metropolitalnym Seminarium Duchownym św. Jana Chrzciciela rozpoczęło się spotkanie opłatkowe grupy mazowieckiej Zakonu Rycerskiego Świętego Grobu Bożego w Jerozolimie. W spotkaniu uczestniczył Zwierzchnik j. E. Józef Dąbrowski C*SSH. Galeria zdjęć >>>
Oficjalne powitanie w Zakonie nowego Wielkiego Mistrza
16 stycznia 2020 r. nowy Wielki Mistrz Zakonu, kardynał Fernando Filoni, w towarzystwie Gubernatora Generalnego Leonardo Visconti di Modrone, został oficjalnie powitany w Palazzo della Rovere, rzymskiej siedzibie Wielkiego Magisterium, podczas uroczystości, w której uczestniczył także jego poprzednik, kardynał Edwin O’ Brien.
Dostojnicy Zakonu przyjęli Wielkiego Mistrza przy wejściu i towarzyszyli mu do Sali Tronowej, gdzie został powitany przez obecnych członków Wielkiego Magisterium. Kardynał O’Brien wypowiedział następnie kilka słów powitania, zapewniając swojego następcę o wiernym i entuzjastycznym wsparciu wszystkich Rycerzy i Dam na całym świecie. „Nasz szlachetny Zakon dziękuje Panu, a na pewno naszemu Ojcu Świętemu za udzielenie nam przywileju posiadania Eminencji jako naszego nowego przewodnika! Reprezentujesz prawdziwe błogosławieństwo dla naszego Zakonu” - podsumował.
Przed wygłoszeniem swojej pierwszej publicznej wypowiedzi (dostępnej poniżej) w roli Wielkiego Mistrza, kardynał Filoni otrzymał Inwestyturę w Zakonie z rąk swojego poprzednika, który przekazał mu dystynktoria Kawalera Naszyjnika. Po tej ceremonii Jego Eminencja miał okazję osobiście spotkać się z wszystkimi członkami personelu, zanim udał się do kaplicy na chwilę cichej modlitwy w towarzystwie kardynała O'Briena.
Wystąpienie kardynała Filoniego
„Zacznijmy ponownie od pustego Grobu Chrystusa”
„Gdybyś znała dar Boży” (J 4:10)
Ten wers pochodzi z Ewangelii Jana.
Jezus znajduje się we wsi Sychar w Samarii; obok drogi jest studnia, którą Jakub dał swemu synowi Józefowi. Studnia przypomina grobowiec, w którym ukryte jest życie, woda, którą trzeba zaczerpnąć. Zmęczony Jezus widzi kobietę zajętą czerpaniem wody i prosi ją o wodę. Jest to powszechna scena w regionach, w których woda nie wypływa na powierzchnię i musi być pobierana z głębokości. W dialogu, który rozpoczyna się między Jezusem a Samarytanką, Jezus mówi jej, że oprócz wody naturalnej istnieje „inna” woda, pochodząca ze „źródła wody tryskającej ku życiu wiecznemu” (J 4, 14), oraz mówi Jezus, że ma „inne” pożywienie, „o którym wy nie wiecie” (J 4, 32), w odniesieniu do jedzenia, które uczniowie poszli kupić w wiosce; następnie Jezus spotyka mieszkańców Sychar, którzy uznają go za „Zbawiciela świata” (J 4, 42). To w skrócie historia wg ewangelisty Jana.
Ten epizod z życia Jezusa, o którym wspominam, pozwala mi ująć sens służby, do której skierował mnie Ojciec Święty; nadać sens byciu z wami, przynależeniu dziś do dużej rodziny Zakonu Rycerskiego Świętego Grobu Jerozolimskiego. Mógłbym powiedzieć, że jestem prawie proboszczem tej wielkiej „parafii” rozrzuconej po kontynentach.
Wszyscy musimy czerpać z „ „głębokości”– to termin Pawłowy – tej tajemnicy łaski, która pozwala nam „poznać miłość Chrystusa, przewyższającą wszelką wiedzę” (Ef 3: 18–19).
Dzisiaj rozpoczynamy nowy rozdział w historii Zakonu; historii pełnej wydarzeń i gestów, które ją uszlachetniły.
Ponawiam wdzięczność Jego Eminencji Kardynałowi Edwinowi O’Brienowi za służbę u steru Zakonu, którą pełnił kompetentnie i hojnie. Dziękuję waszej Eminencji!
Pozdrawiam obecnych: Jego Ekscelencję, Mons. Tommaso Caputo, Wielkie Magisterium, Jego Ekscelencję Mons. Franco Croci, Wielkiego Przeora Zwierzchnictwa Włoch Środkowych, Honorowego Zwierzchnika Generalnego J.E. Prof. Giuseppe Dalla Torre del Tempio di Sanguinetto i cały personel. Chcę was zapewnić o moim zaangażowaniu w sprawy Zakonu i zachęcić was wszystkich do tego samego. Aby wspólnie kroczyć, musimy wspólnie prosić Chrystusa o dar „Jego” wody i „Jego” pożywienia, aby moja misja oraz misja każdego Rycerza i Damy była wierna „powołaniu” i „posłudze”, do której się zobowiązali. Jako Rycerze i Damy wiemy, że mamy misję do wypełnienia; musimy żyć zgodnie ze „szlachetnym ideałem”, którego sama natura naszej instytucji wymaga od nas. Ale „szlachectwo”, zaszczyt, o którym mówię, nie pochodzi – jak mówi święty Grzegorz z Nazjanzu, biskup i doktor Kościoła – „z imion, zawodów i czynów naszych ojców lub własnych, a raczej z bycia i nazywania siebie chrześcijanami” (Mowy 43, 19-21).
Podjęte zobowiązanie w rzeczywistości pochodzi z tego pustego Grobu, czyli ze Zmartwychwstania Chrystusa, z którego czerpie całą głęboką wiedzę, zarówno z ukrytego i publicznego życia Pana, jak i z Jego słów. Pusty Grób mówi nam o żywym Mistrzu, którego apostoł Tomasz rozpoznaje i wyznaje w Nim swego „Pana i Boga” (J 20, 28) i który zawsze wzywa Kościół, aby głosić i ciągle dawać świadectwo wszystkim narodom.
Rycerze i Damy Świętego Grobu zawsze biorą początek w tym Miejscu, stamtąd pochodzi zaangażowanie w życie, duchowość, życie społeczne i uczestnictwo w potrzebach Ziemi Świętej. I to zawsze będzie naszym punktem wyjścia i punktem odniesienia.
Zacznijmy od pustego Grobu Chrystusa, który wielu widziało, ale tylko Piotr, Jan, Maria Magdalen, Joanna, Maryja, matka Jakuba i inni „zobaczyli i uwierzyli” (J 20,8). Moglibyśmy uznać ich za pierwszych Rycerzy i Damy Świętego Grobu. Jesteśmy spadkobiercami tych świadków; właśnie tego jesteśmy dzisiaj świadkami i nadajemy sens naszej przynależności do Zakonu.
Tłum. EJ