Zmarł ks. prałat dr Stanisław Makarewicz
Ks. prałat Stanisław Makarewicz był jednym z najstarszych inwestyturą kawalerów Polskiego Zwierzchnictwa Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie. Urodził się 11 maja 1940 r. w Sandomierzu, zmarł w nocy 20 listopada 2009 r. w swoim mieszkaniu na plebanii w parafii św. Stefana w Radomiu, w dzielnicy Idalin, gdzie był proboszczem. Zmarł więc w wieku 69 lat, w 46 roku kapłaństwa.
Bp Edward Materski w dniu 15 listopada 1981 r. zlecił ks. Stanisławowi organizowanie nowej placówki duszpasterskiej w części parafii pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Radomiu. Wzniósł tymczasową kaplicę i rozpoczął budowę kościoła – „pomnika Sługi Bożego Stefana Kardynała Wyszyńskiego” – pw. św. Stefana. Monumentalna świątynia została konsekrowana w 2005 r. Wraz z posługą proboszczowską ks. biskup powierzył ks. Prałatowi zadanie zorganizowania w diecezji, wówczas sandomiersko-radomskiej, diecezjalnej Caritas, która spełniała niezwykle ważną rolę w okresie stanu wojennego. Ks. Stanisław współtworzył także struktury troski o dzieci głuche i niedosłyszące w Radomiu. Podjął się również z polecenia biskupa E. Materskiego przygotowania dokumentacji procesu beatyfikacyjnego biskupa Piotra Gołębiowskiego, biskupa sandomierskiego. A skoro wywiązał się solidnie i kompetentnie z tego zadania, polecono mu przygotowanie materiałów do prowadzonego procesu beatyfikacyjnego polskich męczenników czasu II wojny światowej z terenu diecezji radomskiej. Jego ofiarna praca pomogła w wyniesieniu do chwały ołtarzy pięciu błogosławionych kapłanów diecezji radomskiej. Ks. Stanisław Makarewicz przez wiele lat prowadził także wykłady z zakresu historii sztuki i konserwacji zabytków w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie oraz Seminarium Duchownym w Radomiu. Doktorat pisał u ks. prof. Pasierba na temat bizantyńskich fresków w prezbiterium bazyliki katedralnej w Sandomierzu, należał do najlepszych znawców tego typu malarstwa w Polsce.
Ks. Stanisław Makarewicz jako kawaler Zakonu Grobu Bożego w Jerozolimie starał się uczestniczyć we wszystkich spotkaniach zakonnych w kraju, odbył też dwukrotnie pielgrzymkę do Ziemi Świętej. Przez wiele lat pełnił także posługę pierwszego skarbnika Zakonu. W jego pogrzebie w Radomiu i w Sandomierzu /gdzie został pochowany w grobie rodziców/ uczestniczyło pięciu biskupów, ponad 200 kapłanów, wielkie rzesze ludzi świeckich oraz szesnaścioro członków zakonu Bożogrobców z Krakowa, Kielc, Miechowa, Lublina i Radomia.
Z wiarą i nadzieją wypowiadamy bliskie naszym sercom słowa: Deus lo vult, chcąc być gotowymi w każdej chwili na wezwanie do domu Ojca.
ks. Edward Poniewierski OESSH
