Wprowadzenie relikwii bł. Jana z Łobdowa do Torunia
z udziałem pomorskich bożogrobców
Na zaproszenie biskupa toruńskiego Andrzeja Suskiego, prezydenta Torunia Michała Zaleskiego i naszego konfratra ks. prał. Marka Rumińskiego, pomorscy bożogrobcy uczestniczyli w uroczystości wprowadzenia do miasta Kopernika relikwii bł. Jana z Łobdowa, nazywanego toruńczykiem. Uroczystość rozpoczęła się w patronalne święto toruńskiej katedry i samego miasta – 24 czerwca 2015 r. nad brzegiem Wisły, gdzie powitano doczesne szczątki bł. Jana przekazane przez siostry szarytki z pobliskiego Chełmna, tam bowiem pracował i zmarł błogosławiony.
Następnie w procesji, przy biciu słynnego dzwonu Tuba Dei, wprowadzono do miasta i katedry relikwie bł. Łobdowczyka.
Przed dwoma tysiącami lat nad brzegami Jordanu przygotowywał drogę Panu św. Jan Chrzciciel. Dwanaście wieków później inny Jan nad Wisłą dawał przykład chrześcijańskiego życia i umiłowania Chrystusa – mówił bp Suski we wprowadzeniu do uroczystej Mszy św. z udziałem kapituły katedralnej, franciszkanów, władz miasta, żeglarzy i flisaków, podchorążych Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni, bożogrobców i mieszkańcy Torunia.
Bartłomiej Muński ESSH
Fot. Andrzej Skowroński
Dokładna data narodzin bł. Jana jest nieznana. Wiadomo, że przyszedł na świat w polskiej rodzinie rycerskiej w Łobdowie na ziemi chełmińskiej. Niektóre biografie podają, że mógł pochodzić z Torunia, dlatego nazywa się go także Janem z Torunia. Do zakonu braci mniejszych, popularnie nazywanych franciszkanami wstąpił niedługo po jego powstaniu. Około 1239 r. brał udział w pracach nad założeniem w Toruniu pierwszego franciszkańskiego klasztoru. Przyjął święcenia kapłańskie i zasłynął jako dobry kaznodzieja. Spędził w Toruniu wiele lat swego zakonnego życia. Później przeniesiono go do powstałego w 1258 r. klasztoru w Chełmnie. W zakonie pełnił funkcje nauczycielskie, ucząc młodszych współbraci teologii. Zakon nadał mu tytuł doktora teologii. Był zakonnikiem gorliwym w zachowaniu reguły i rozmiłowanym w modlitwie. Miał wielkie nabożeństwo do Dzieciątka Jezus i Matki Bożej.
Z jego osobą, zarówno za jego życia jak i po śmierci, są związane cudowne zjawiska. Świadczą o tym przekazy historyczne. Zmarł 9 października 1264 r. w Chełmnie i został pochowany w podziemiach klasztornego kościoła. Po wojnie na polecenie biskupa chełmińskiego Kazimierza Kowalskiego relikwie przeniesiono do pobliskiego kościoła sióstr szarytek.
Od śmierci grób Jana stał się miejscem licznych pielgrzymek. Ludzie żywili przekonanie, że Jan był świętym zakonnikiem i że za jego pośrednictwem Bóg wysłucha ich modlitw. W 1610 r. przybyli do Chełmna protestanccy żeglarze twierdząc, że ukazał się im Jan Łobdowczyk i polecił odbyć pielgrzymkę do swego grobu. Jest patronem żeglarzy, flisaków i ludzi morza.
Nota biograficzna opracowana na podstawie www.e-kai.pl