ANTONI ZIĘBA
OBROŃCA ŻYCIA CZŁOWIEKA WEZWANY
NA WIECZNĄ WARTĘ
Dr inż. Antoni Zięba, kawaler Zakonu Rycerskiego Świętego Grobu Bożego w Jerozolimie zmarł 3 maja 2018 roku, w święto Matki Bożej Królowej Polski. Do naszego Rycerstwa przyjęty został podczas Inwestytury, która odbywała się w Krakowie w 2002 roku. W preambule do Konstytucji naszego Zakonu Rycerskiego zapisano cechy, które powinny charakteryzować członka Zakonu: „Rycerskość oznacza samodyscyplinę, szlachetność i odwagę”. Teraz, gdy ostatnia karta doczesnego życia naszego Konfratra została już zamknięta spójrzmy na Jego służbę Panu Bogu, Kościołowi, Polsce i Polakom w różnych obszarach aktywności i przyłóżmy do tego opisu kryteria charakteryzujące rycerskość.
Kilka faktów z biografii
Antoni Zięba urodził się 5 lipca 1948 r. w Jaworznie. Po zdaniu matury podjął studia techniczne na Politechnice Krakowskiej i po ich ukończeniu podjął pracę w Instytucie Mechaniki Budowli, pod bezpośrednim kierownictwem prof. Romana Ciesielskiego. Stopień naukowy doktora z zakresu mechaniki budowli uzyskał na Wydziale Inżynierii Lądowej w Politechnice Krakowskiej. Jednakże najczęściej używał w kontaktach z wieloma środowiskami tytułu zawodowego: inżynier. I jeśli gdziekolwiek, a w szczególności w środowiskach obrońców życia człowieka, mówiło się o „inżynierze”, to wszyscy wiedzieli, że to właśnie chodzi o Antoniego Ziębę.
Był pracownikiem naukowo-dydaktycznym w macierzystej uczelni. W działalności naukowej brał udział w rozwiązywaniu zagadnień dotyczących dynamiki obiektów liniowych (gazociągi podziemne), propagacji fal wstrząsowych, wpływu wstrząsów parasejsmicznych na budowle liniowe i wielkogabarytowe. Szczególne zaangażowanie wykazywał w działalności dydaktycznej. Doceniali to studenci z wielu, kolejnych roczników, gdyż dzielił się z nimi nie tylko zasobem własnej wiedzy naukowej i zawodowej, ale także bogactwem swego człowieczeństwa.
Przyszłą swą żonę – jak zawsze to podkreślał – znał od przedszkola. Z Alicją podczas studiów przyjęli Sakrament Małżeństwa, którego owocem byli Katarzyna i Wojciech. Bardzo charakterystycznym elementem wystąpień oficjalnych i mniej oficjalnych Inżyniera było zawsze podkreślenie znaczącej roli Małżonki w akceptowaniu i wspomaganiu Jego aktywności w obronie życia człowieka. Z upływem czasu, gdy dorastały dzieci, to również w nich znajdował pomoc i znaczące wsparcie w realizacji inicjatyw w zakresie pro-life.
Powołanie
Wezwanie do zdecydowanego podjęcia zadań z obszaru ochrony życia człowieka nastąpiło w 1979 roku. Wcześniej –to trzeba również podkreślić – Antoni zawsze był za życiem, jego świętością od poczęcia do naturalnej śmierci. Ale ten rok wskazywał wielokrotnie jako czas odczytania wezwania Pana Boga do podjęcia tych zadań w nowym, aktywnym, wręcz misjonarskim wymiarze.
Najpierw przeżywanie pierwszej pielgrzymki Jana Pawła II do Polski, wsłuchiwanie się w Jego przesłanie. Potem wakacje i praktyka zawodowa w Wiedniu. Plakat ze zdjęciem dzieci nienarodzonych zabitych w wyniku późnej aborcji. Po powrocie z wakacji wczytanie się w informacje zawarte w broszurze o tym, jak realizuje się w Polsce prawo do zabijania dzieci poczętych (800 tys. rocznie). Kontakt z Instytutem Rodziny przy Kurii Krakowskiej, którym kierowała dr Wanda Półtawska. To wszystko razem doprowadziło do podjęcia pierwszej znaczącej inicjatywy Inżyniera: Krucjata Modlitwy w obronie Poczętych Dzieci. Dobrze przygotowana inicjatywa ruszyła 12 października 1980 roku.
Różnorodność inicjatyw
Od 1980 roku zaczął się nowy, zapewne najważniejszy okres Jego aktywności. Tak można stwierdzić spoglądając na zamkniętą już księgę życia Antoniego Zięby.
W tym czasie stał się wyraźnie identyfikowalnym obrońcą życia. Był inicjatorem i współorganizatorem od roku 1981 corocznej pielgrzymki obrońców życia na Jasną Górę, był współorganizatorem dwóch Narodowych Marszów w Obronie Życia (1996 r.). To z Jego inicjatywy obrońcy życia spotkali się w Krakowie i podjęli za aprobatą Kościoła w 2007 r. Światową Krucjatę Modlitwy za Życie – World Prayer for Life. Nie można też tu pominąć bardzo ważnej inicjatywy upowszechniania wystaw zawierających fotografie ilustrujące życie człowieka od chwili poczęcia do urodzenia. Najpierw wystawy te docierały do parafii, z upływem czasu zaś i najczęściej w związku obchodami Narodowego Dnia Życia są prezentowane przez samorządy różnych szczebli.
Antoni Zięba jest też autorem i inicjatorem licznych artykułów w dziedzinie ochrony życia dziecka poczętego oraz inicjatorem wielu akcji upowszechniania wiedzy medycznej i etycznej na temat ochrony życia człowieka. Często te akcje miały wyraźnie nowatorski charakter. Upowszechniane zaś w ten sposób informacje w książeczkach, broszurach, płytkach DVD itp. docierały do olbrzymiej rzeszy odbiorców.
Media wspomagają ochronę życia
Bardzo szybko Antoni Zięba przekonał się jak potrzebne są media, które będą głos w obronie życia człowieka upowszechniać. Muszą one z przekazem zgodnym z najnowszymi badaniami docierać do możliwie najszerszego grona odbiorców. Dlatego, gdy tylko warunki zewnętrzne to umożliwiały utworzył jako współzałożyciel i redaktor Tygodnik Rodzin Katolickich „Źródło” (wydawany od początku 1992 r.); najpierw tygodnik a potem dwutygodnik młodzieży katolickiej ”Nasza Droga”; miesięcznik nauczycieli i wychowawców katolickich „Wychowawca”. Był też redaktorem naczelnym „Zeszytów Problemowych Służba Życiu”, a także współtworzył takie periodyki jak: „Nasza Arka”, „Cuda i Łaski Boże”. Z myślą o najmłodszych utworzył periodyki „Jaś” (później „Ola i Jaś”) i „Dominik”.
Z radością przyjął współpracę zaproponowaną przez ojca dr Tadeusza Rydzyka i współtworzył cykliczne audycje w Radiu Maryja i Telewizji Trwam . Często też był gościem Rozmów Niedokończonych, w których naświetlał zagadnienia związane z tematyka pro-life.
Bardzo ważną inicjatywą Antoniego Zięby było zainicjowanie opracowania cyklu fotografii dokumentujących rozwój dziecka w łonie matki. Zdjęcia te nie tylko były prezentowane w wydawnictwach własnych ale z radością pomysłodawca i ich właściciel bezpośrednio udzielał zgody na publikowanie ich przez innych wydawców w kraju i za granicą. Współcześnie można je zauważyć w wielu wydawnictwach. W ten sposób prawda o życiu człowieka od poczęcia dociera do milionów odbiorców.
Tworzenie środowiska
Antoni Zięba był inicjatorem i organizatorem środowisk, które w różnej formie i statutowej formule stanowiły wsparcie dla Jego twórczych inicjatyw.
I tak w Polskim Stowarzyszeniu Obrońców Życia Człowieka był założycielem i przewodniczącym. W Polskiej Federacji Ruchów Obrony Życia był wiceprzewodniczącym. Fundacja „Źródło” powstała i działa jako wydawca Tygodnika Rodzin Katolickich „Źródło”. Założył Stowarzyszenie „Nasza Przyszłość”, w którym jako wiceprezes Zarządu wspierał wydawanie „Drogi” i podejmował problemy nurtujące młodzież. A w Polskim Stowarzyszeniu Nauczycieli i Wychowawców jako wiceprezes wspierał wydawanie miesięcznika „Wychowawca” oraz żywo angażował się w proces edukacji nauczycieli i wychowawców.
Od 1997 roku był członkiem Zespołu Wspierania Radia Maryja w Służbie Bogu, Kościołowi, Ojczyźnie i Narodowi Polskiemu.
W 2016 r. został przyjęty do Polskiego Towarzystwa Teologicznego.
Fundament, na którym można budować
Nadzwyczajna aktywność Antoniego Zięby w zakresie obrony życia człowieka od poczęcia do naturalnej śmierci realizowana była na trwałym fundamencie, który wynikał z głębokiej wiary i wsłuchania w nauczanie Jana Pawła II. Potrafił z pamięci w odpowiednich sytuacjach przywoływać słowa Jana Pawła II. Widać było, że nie tylko w nie się wsłuchał, ale wskazówkami tam podawanymi żył każdego dnia. I tak jak zalecał Jan Paweł II opierał każdą aktywność na modlitwie, często można było zauważyć w Jego rękach różaniec. A Jego posługa wobec Boga, Kościoła i Polski dokładnie odpowiadała opisanej przez Jana Pawła II posłudze myślenia. Potrafił bowiem stawiać sobie i innym dociekliwe pytania i poszukiwał na nie wiarygodnej odpowiedzi. Będąc sam przekonanym co do PRAWDY ochoczo i radośnie głosił ją innym. Szukał najskuteczniejszych dróg dotarcia z poznaną Prawdą do potencjalnych odbiorców. Najaktywniejszych zaś gromadził wokół siebie wspierając radą, zachęcając do współpracy w tej działalności.
Sam zaś ubogacał się bezpośrednimi spotkaniami z Janem Pawłem II i tym ubogaceniem starał się dzielić z bliźnimi. Jak wspomina ks. kard. Stanisław Dziwisz: „Inżynier Zięba miał częsty kontakt z Janem Pawłem II. Sprawy, które leżały mi na sercu, przedkładał Ojcu Świętemu i od niego otrzymywał zawsze błogosławieństwo. Papież widział, że to co robi inż. Zięba, podejmuje z wielkim przekonaniem. Do świętości Jan Paweł II nie szedł sam, był otoczony grupą ludzi świeckich, którzy wspólnie z nim starali się realizować rady ewangeliczne. W tej grupie był również inż. Zięba.”
Służba życiu nie dla nagród
Chociaż wielokrotnie to słyszeliśmy od Niego, że nie dla nagród wypełniamy swoje zadania, to warto podkreślić, że byli tacy, którzy nagrodą i odznaczeniem chcieli podziękować za aktywność i dzieła powstające jako owoc tej aktywności. Tu tylko z kronikarskiego obowiązku warto wymienić, że Antoni Zięba uzyskał: nagrodę Fundacji Jana Pawła II za działalność pro-life (1987); Medal Senatu RP za obronę życia (1999); medal Komisji Edukacji Narodowej za zasługi dla oświaty i wychowania (2001 r.); nagrodę, której patronuje św. Maksymilian Maria Kolbe przyznaną przez Katolickie Stowarzyszenie Dziennikarzy (1998); nagrodę miesięcznika „Powściągliwość i Praca” (2002) za działalność wydawniczą, nagrodę im. Włodzimierza Pietrzaka (2004 r.) za działalność w obronie życia człowieka i rozwój mediów katolickich, nagrodę „Anioł Życia” (2013) Zakonu Rycerzy Jana Pawła II (działającego pod protektoratem abp Henryka Hosera w Warszawie) „w uznaniu rycerskiej postawy w obronie życia ludzkiego od poczęcia do naturalnej śmierci”, nagrodę „Bez światło-cienia” przyznaną przez Oddział Krakowski Stowarzyszenia Dziennikarzy Katolickich (2016).
Ważnym wyróżnieniem jest zawsze zaproszenie do udziału w pracach znaczących środowisk. Antoni Zięba był nie tylko kawalerem Zakonu Rycerskiego Świętego Grobu Bożego w Jerozolimie. Od 2008 r. był Rycerzem Orderu Jasnogórskiej Bogarodzicy. Był również rycerzem Kolumba.
Na pewno za najważniejsze wyróżnienie przyjął Zmarły wręczony Mu przez ks. arcybiskupa Marka Jędraszewskiego w kościele Mariackim w Krakowie, w dniu 19 marca 2018 roku , Medal Papieski „Pro Ecclesia et Pontifice”.
Metropolita Krakowski na stronie Archidiecezji bezpośrednio po śmierci Antoniego Zięby przekazał takie oto zdania: „Wyrażam jednocześnie moją wdzięczność za dar jego życia, przepełnionego chrześcijańską miłością. (…) Trudno przecenić zasługi Pana Inżyniera – był i będzie wzorem dla wielu, którzy nie chcą zgodzić się na cywilizację śmierci i pod prąd współczesnemu światu mówią życiu: TAK.”
Ważnym punktem odniesienia w sprawach obrony życia człowieka od poczęcia do naturalnej śmierci będzie Antoni Zięba na pewno dla nas, członków Zakonu Rycerskiego Świętego Grobu Bożego w Jerozolimie. A rycerskość realizowana przez Niego - widać to wyraźnie -spełnia wszystkie cechy, którymi powinien wyróżniać się członek naszego Zakonu Rycerskiego.
Kraków, dnia 5 maja 2018 roku
Janusz Kawecki
Komandor z Gwiazdą